De beermarter (ookwel binturong genoemd) is een soort van de familie Viverridae, en is de enige diersoort van het geslacht arctictis. Hij heeft een misleidende naam, omdat het geen beer is en ook geen marter. De beermarter is een nachtdier dat overdag in bomen slaapt. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit diverse fruitsoorten, scheuten en kadavers. Soms wagen ze zich zelfs in het water om te zoeken naar vis. Door de ontbossing in zijn leefgebied zijn het aantal beermarters sterk verminderd. Wanneer hij gelukkig of opgewonden is maakt hij een geluid dat erg lijkt op grinniken. Als hij kwaad is of in het nauw gedreven, maakt hij een hoog piepend geluid. Wanneer hij dit geluid maakt kun je maar beter uit de weg gaat omdat hij anders aanvalt. In gevangenschap kunnen beermarters meer dan 20 jaar oud worden.

Door zijn potige uiterlijk en door zijn agressieve gedrag tijdens het zelfverdedigen, word de beermarter vaak vergeleken met een beer. Maar de beermarter is aanzienelijk kleiner. Hij is echter wel de grootste soort in de familie Viverridae, samen met de Afrikaanse civetkat. Van kop tot achterkant is hij zo’n 60 tot 97 centimeter, en het geiwcht kan varieren tussen 9 en 20 kilogram. Zijn lichaam is bedekt met een dikke zwarte vacht. De haarpunten zijn vaak zilverachtig-wit, waardoor hij was grijzer kan lijken. Zijn gezicht bestaat uit lichte zilveren manen, zodat dit in de ogen van andere dieren groter lijkt. Zijn staart word vaak als vijfde hand gebruikt, vooral in bomen. De staart is ongeveer 50 tot 84 centimeter lang. De beermarter is een van de twee carnivoren met een grijpstaart (de andere is de kinkajou). De oren zijn klein en rond, en hij heeft kleine ogen. Bij de beermarters zijn de vrouwtjes meestal net iets groter dan de mannetjes.

Zijn natuurlijke leefomgeving bestaat uit zowel de primaire tropische bossen als de bossen die door mensen zijn aangelegd. Hier leven ze hoog in de bomen. Beermarters komen voor in Bangladesh, Bhutan, Birma, Cambodja, China, India, Indonesie, Laos, Maleisie, Nepal, de Filipijnen, Sri Lanka, Thailand en Vietnam. Hoewel ze een zeer verspeidde soort zijn, kunnen ze zich erg slecht aanpassen aan veranderingen in de omgeving, evenals aan menselijke activiteiten.

De beermarter is een solitair nachtdier. Met behulp van hun staart en klauwen kunnen ze zich vastklampen aan de takken tijdens het zoeken naar voedsel. Beermarters kunnen hun staart ook gebruiken om te kunnen communiceren met soortgenoten. Dit doet hij via de geurklieren aan de weerzijden van zijn anus, die zowel de mannen als vrouwen hebben. De vrouwtjes hebben ook nog geurklieren bij de vulva zitten. De geur van de beermarter doet veel mensen denken aan beboterde popcorn en maisbrood. Met hun staart borstelen ze tegen bomen en huilen ze om hun aanwezigheid aan soortgenoten aan te kondigen.

Hoewel beermarters een eigen territorium hebben, zijn ze niet erg territoriaal. Vaak overlappen hun gebieden met die van andere soortgenoten. Ondanks dat ze zich uitstekend kunnen verdedigen, zijn het geen agressieve dieren en aanvallen op mensen komen bijna niet voor. Wanneer ze zich bedreigd voelen zullen ze eerder plassen of poepen, om daarna de tanden te ontbloten en te gaan snauwen. Als dat dan nog niet werkt, dan gebruiken ze hun sterke tanden in de zelfverdediging. Beermarters worden door vele gezien als een van de meest moedigste dieren in het dierenrijk.